آدم های عصبانی...
·
1402/09/25 07:04
· خواندن 1 دقیقه
آدم‌هایی که زود عصبانی می‌شوند،
آدم‌هایی‌اند که درک نشده‌اند،
کمتر از نیازشان محبت دیده‌اند،
و بیشتر از توانشان محبت کرده اند .
طبیعی است که گاهی کم بیاورند ،
کاسه‌ی طاقتشان سرریز شود و تمام حسرت و کمبود و بغض هایشان را از پشتِ خاکریزِ خشم و قهر و بهانه ، بیرون بریزند و چند دقیقه ی بعد، پشیمان شوند!
آدم‌ها که عصبانی شدند، جبهه نگیرید!
برایشان یک لیوان آب بریزید، کنارشان بنشینید، در آغوششان بگیرید، با عشق و علاقه در چشمانشان نگاه کنید و بگویید چقدر وجودشان برای شما ارزشمند است،
چقدر خوب است که هستند و چه اندازه دوستشان دارید.
خشم، قهر، کناره‌گیری و فریاد؛
ارثیه‌ی اجدادیِ آدم‌ها نیست!
این ناگزیرترین حالتِ ابرازِ استیصال و رنج های درونیِ آدم هاست،
نوعی اعتراض به دیده نشدن، شنیده نشدن و سردیِ عمیقِ رابطه‌هایی که نیاز به کمی توجه و رسیدگی و همدلی دارند
